ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ကုိရွာေဖြျခင္း - ေယ႐ွဳ ႏွစ္ျခင္းခံရာ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္…

ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ကုိရွာေဖြျခင္း

ေယ႐ွဳ ႏွစ္ျခင္းခံရာ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္…

-------------------------------------------

ကၽြန္မတို႕ေတြ ဂါလီလီေရအိုင္ဘက္ကို ခရီးထြက္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ကင္မရာကို အိတ္ထဲေသခ်ာ
မေမ့မေလွ်ာ့ထည့္ စာအုပ္တအုပ္နဲ႕ ေဘာ့ပ္င္ပါ မက်န္ေစရ ဝီရိယေတြ ေကာင္းေနပါတယ္။ ငယ္တုန္းက
သမိုင္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ဂါလီလီေရအိုင္ ေနာက္ စာအုပ္ေတြမွာ ဖတ္ရတဲ့ အစၥေရးစစ္ပြဲေတြထဲက ဆီးရီးယား
နယ္စပ္ပါ ေရာက္ရင္ေရာက္မယ္လို႕ လိုက္ပို႕တဲ့ အစ္ကိုႀကီးက ေျပာလို႔ ရင္ေတြခုန္ေပါ့။


ခရီးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေဝးပါတယ္။ ေတာင္ကုန္းထိပ္တေနရာေရာက္ေတာ့ အဲ့ဒါ ဂါလီလီေရအိုင္လို႕
လွမ္းျပလို႕ ကားေပၚကေန ကမန္းကတမ္း လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရျပင္ျပာျပာကို လွမ္းျမင္ရတယ္။ ေအာ္…
ဒီေရအိုင္ကေန အစၥေရးတနိုင္ငံလံုးကို သံုးေရ ေပးတာပါလားလို႔ ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ တဖက္မွာေတာ့
ဂိုလန္ကုန္းျမင့္။  ေႏြဦးရာသီမို႔ အဝါေရာင္ပန္းေတြ အလွျခင္းၿပိဳင္ေနတာမ်ား ဂိုလန္ကုန္းျမင့္တခုလံုး
အဝါေရာင္လႊမ္းလို႔။ ဂါလီလီေရအိုင္ဟာ အက်ယ္ ၅မိုင္ရွိျပီး အရွည္ ၁၃မိုင္ရွည္ပါတယ္။ ပထမဆံုး ၿမိဳ႕ထဲဝင္
ေလွ်ာက္ၾကည့္။ ေနာက္ေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲကျပန္ထြက္ ဘုရားေက်ာင္းတခုကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားဖူးကားေတြ
လည္း ေတြ႕ပါတယ္။ ေက်ာင္းဝင္းထဲ ဝင္လိုက္တဲ့အခါ တလမ္းလံုး ပူျပင္းသမွ် ေအးျမသြားသလို ခံစားရပါတယ္။

သစ္ပင္ေတြလည္း စိမ္းစိုလို႕။ အစၥေရးတနိုင္ငံလံုး ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ အပင္မရွိ ပူျပင္းသမွ်
ဂါလီလီေရာက္မွ ျမင္ျမင္သမွ် စိမ္းစိုေနတာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့မွ သိလိုက္ရတာက အခုဘုရားေက်ာင္းက
ေယ႐ွဳကို တံငါသည္ေတြက ငါးႏွစ္ေကာင္ပဲ မိလို႕ လူအမ်ားႀကီး ဘယ္လိုေကၽြးရမလဲ လာေမးေတာ့ ေယ႐ွဳက
ျပန္သြားၾကည့္ပါဦး ခိုင္းလို႕ ျပန္သြားၾကည့္ေတာ့ ငါးေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာတဲ့။ ကမ္းစပ္မွာ တည္ထား
တဲ့ ဘုရားေက်ာင္းေလးပါ။ ေက်ာင္းေဘးကေန ေရထဲ ဆင္းၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ အဲ့ေက်ာင္းက ျပန္ထြက္လာေတာ့
ကားကို အေရွ႔ဘက္ ဂိုလန္ကုန္းျမင့္ဘက္ ဦးတည္လိုက္ပါတယ္။ ေယရွဳ ကားစင္တင္ မခံရမီအထိ တေလွ်ာက္လံုး
ေနခဲ့တဲ့ ဘုရားေက်ာင္းကိုေတာ့ အေဝးကပဲ လွမ္းျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဘာလို႕လဲေတာ့မသိ  ပိတ္ထားလို႕ ဝင္ခြင့္မရ
ခဲ့တာပါ။ ကုန္းျမင့္တေလွ်ာက္ ကားေမာင္းလာေတာ့ ေအာက္ဖက္မွာ ဂါလီလီေရအိုင္။ ဂါလီလီကန္တပတ္
ေဖာက္ထားတဲ့ ကားလမ္းအတိုင္း ကန္တပတ္ကို ေမာင္းၿပီး လိုက္ၾကည့္ၾကတာပါ။ အာရပ္ အစၥေရး စစ္ပြဲတုန္းက
 ဆီးရီးယားဆီက သိမ္းထားတဲ့ ေနရာေတြဘက္ ေရာက္သြားေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ထဲ စစ္တလင္းျပင္ထဲ ေရာက္သြား
သလို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ အပ်က္အစီးေတြကို လံုးဝ မျပင္ထားပါဘူး။ ဘုရားေက်ာင္း အၿပိဳအပ်က္ေတြ ၊
ကတုတ္က်င္းေနရာေတြ၊ မိုင္းကြင္းေတြ၊ တင့္ကားအပ်က္ ကားအပ်က္ အိုး…..အစံုပါပဲ။ သံဆူးႀကိဳးေတြ
ကာထားၿပီး မိုင္းသတိေပး စာေတြလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ တားျမစ္ထားပါတယ္။ ဆီးရီးယားေျမမို႔
အစၥေရးေတြကို အတည္တက် ေနထိုင္ခြင့္ ကုလသမဂၢက ခြင့္မျပဳလို႕ တကယ့္ သဘာဝ ေျမျပင္က်ယ္ႀကီးပါပဲ။

လမ္းတေလွ်ာက္ တေမ့တေမာၾကည့္လာရင္း ကားက ေတာင္ကုန္းကေန တျဖည္းျဖည္း အနိမ့္ဖက္ဆင္းလာ
ေတာ့ ဟိုးေအာက္ဖက္မွာ ဂါလီလီေရျပင္။ အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေတာင္ႀကီးက အလယ္ကေန ႏွစ္ျခမ္းကြဲၿပီး ျပတ္ေရြ႕
ျဖစ္ေနတာလည္း ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ဂါလီလီ ကမ္းစပ္ဖက္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဌက္ေပ်ာစိုက္ခင္းကိုလည္း အံ့ၾသစရာ
ေတြ႕ရျပန္ေရာ။ လမ္းေဘး ဝဲ၊ ယာ ႏွစ္ဖက္လံုးမွာရွိတဲ့ ဌက္ေပ်ာခင္းေတြဟာ တေမွ်ာ္တေခၚပါ။ အားလံုးကို
အမိုးေတြ မိုးထားတာမ်ား ျခင္ေထာင္ ေထာင္ထားတာနဲ႕တူပါတယ္။ ဌက္ေပ်ာခင္း ျခင္ေထာင္ေပါ့။ ဌက္ေပ်ာပင္
က ဌက္ေပ်ာခိုင္ေတြ အားလံုးကိုလည္း အျပာေရာင္ အိတ္ေတြနဲ႕ ထုတ္လွ်က္သား။ ကၽြန္မတို႕ဆီေတာ့ ဌက္ေပ်ာ
ဆိုတာ ဒီအတိုင္း စိုက္ထားတာကိုး ဒီမွာေတာ့ တယုတရ။

ေနာက္ေတာ့ ကားဟာ တံတားအေသးေလးကိုျဖတ္ေတာ့ လိုက္ပို႔တဲ့ အကိုႀကီးကေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ဒါဟာ ျမစ္မွမဟုတ္တာ ကၽြန္မတို႔ အညာက ႐ိုးသာသာရယ္ေလ။ ပတ္ပတ္လည္မွာ သံလြင္
ပင္ေတြ ျခံရံထားတဲ့ ကားရပ္နားတဲ့ ေနရာမွာ ကားရပ္ၿပီး အားလံုးဆင္းမွ သိလိုက္ရတာက ေယ႐ွဳႏွစ္ျခင္းခံရာ
ေနရာပါတဲ့။ ဘုရားဖူးကားေတြမွ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ နိုင္ငံအႏွ႔ံက လူေတြမို႕ အသားအေရာင္ အစံုပါပဲ။ အထဲကို
ဝင္ဝင္ျခင္း ဂ်ဳတီဖရီးဆိုင္။ ပစၥည္းေတြမွ စံုလို႕။ တဖက္ထြက္ေပါက္ကေန ထြက္လိုက္ေတာ့ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ကမ္း။
ေရထဲကို ဆင္းစရာ ေလွကားေတြက သပ္သပ္ရပ္ရပ္။ ေနာက္ ႏွစ္ျခင္းခံမဲ့သူေတြ တန္းစီေနတာလည္း
ေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕ ေရာက္သြားေတာ့ ေနလည္းေစာင္းေနၿပီမို႕ လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။
ႏွစ္ျခင္းခံမဲ့သူေတြ အားလံုး ဝတ္စံုအျဖဴ ဆင္တူ ဝတ္ၿပီး ေစာင့္ေနၾကတာပါ။ အဲ့ဒီဝတ္စံုကို ဂ်ဳတီဖရီးဆိုင္မွာ
ေရာင္းေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ႏွစ္ျခင္းခံတယ္ဆိုတာ ၾကားဖူး၊ ဖတ္ဖူးေပမဲ့ တခါဆို တခါမွ မျမင္ဖူး
ေတာ့ အရမ္းကို စိတ္ဝင္စားမိတာေပါ့။ ခဏၾကာေတာ့ ဘုန္းႀကီး ႏွစ္ပါး ေရထဲဆင္းလာၿပီး မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္
ရပ္လိုက္ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး ႏွစ္ျခင္းခံမဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို ဘုန္းႀကီးတပါးက ေနာက္ေက်ာဖက္ကေန ပခံုးကို
ကိုင္ထားၿပီး ေနာက္တဖက္က နဖူးေနရာကို လက္ဝါး တင္ထားပါတယ္။ ေနာက္တပါးကေတာ့ လက္ေမာင္းနဲ႕
ေက်ာကို ထိန္းကိုင္ထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ နဖူးကေန ေရထဲကို ေနာက္ျပန္ ပက္လက္ကေလး ႏွစ္လိုက္ပါေရာ။

ကၽြန္မထင္တာက ေခါင္းကိုကိုင္ၿပီး ဒီအတိုင္း ဖိႏွစ္တယ္ ထင္တာကိုး။ အခုလို ဘုန္းႀကီး ႏွစ္ျခင္းလုပ္ပံုဆို
ေရေတြ ႏွာေခါင္းထဲ ဝင္မွာပဲ။ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ႏွစ္ျခင္းခံၾကတာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တိုက္႐ိုက္ ႐ိုက္ကူးေရး
ရွိလို႕ မိမိႏွစ္ျခင္းခံတာကို ဗီြစီဒီေခြ လိုခ်င္ရင္လည္း ခ်က္ခ်င္း ဝယ္လို႕ရပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း စပ္စုခ်င္လို႔
ေရထဲဆင္းၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေအးပါလားလို႕ သိလိုက္ရပါတယ္။ ေအးတာမွ က်င္ခနဲကို ခံစားလိုက္ရတာ။
ခုနက ႏွစ္ျခင္းခံတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္ေအးမွာပါလားလို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။ ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါးဆို လူအမ်ားႀကီး
ဆိုေတာ့ အၾကာႀကီး။ ၿပီးမွ ျမစ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မွ ျမစ္က က်ဥ္းၿပီး တိမ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မိုးဆိုတာ
မရြာသေလာက္ ေဒသမို႕ အခု ႏွစ္ျခင္းခံတဲ့ ေနရာမွာ လူတရပ္ ေရရွိေအာင္ အေပၚဖက္ေရာ ေအာက္ဖက္ပါ
တမံတုတ္ထားတာ ျမင္လိုက္ရတယ္။ ေနရာအႏွံ႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဓာတ္ပံုေတြ ေလွ်ာက္႐ိုက္ ၿပီးေတာ့
အိမ္ျပန္လမ္းခရီးကို စ,လိုက္ပါေတာ့တယ္။

မူရင္းေရးသားသူ -
http://www.mandalaygazette.com/author/hmee
facebook link :
#MNM0013
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1605156003099362&id=100008149329661