အဝတ္ေလွ်ာ္ေသာလက္ျဖင္႕ ပညာေရးကိုျမွင္႕တင္အံ႕

အဝတ္ေလွ်ာ္ေသာလက္ျဖင္႕ ပညာေရးကိုျမွင္႕တင္အံ႕
--------------------------------------------------------

>:<    အေမအိုဟာ အသက္ ( ၈၇ ) ႏွစ္ရွိတဲ႕ပံုစံမေပၚ၊ သြက္လက္ေပါ႕ပါးစြာ ဘဏ္ထဲကို လွမ္းဝင္လိုက္တယ္။ ေစ်းသြား အလုပ္သြားသလိုပဲ သူမ မပ်က္မကြက္ ေရာက္ေနက်ေနရာေပမုိ႕ ဘဏ္ကလည္း သူ႕ကို အေမၾကီးလို႕ သိေနပါျပီ။ ဘဏ္ဝန္ထမ္းေလးက စျပီး ႏႈတ္ဆက္တယ္ ..


“ အေမ .. ေနေကာင္းလား ”
“ ေကာင္းပါတယ္ သားရယ္။ မင္းတို႔တေတြေရာ ေနေကာင္းၾကတယ္မလား? ” လို႔
ေျဖညွင္းစြာ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ဘဏ္ဝန္ထမ္းေလးက ဆက္ျပီး -
“ အေမ႕ဘဏ္စာရင္းထဲမွာ ေငြဘယ္ေလာက္ရွိေနျပီလို႕ အေမထင္သလဲ ” လို႕
ေကာက္ခါငင္ခါ ေမးလိုက္တယ္။
“ မသိပါဘူးကြယ္ ” လို႕ ထူးျခားမႈမျပတဲ႕ အသံေလးနဲ႕ အေမ ျပန္ေျဖတယ္။
ျပီးေတာ႕ တစ္ဆက္တည္း -
“ ဒါဆိုလည္း ေျပာျပေလ .. ဘယ္ေလာက္ရွိေနျပီလဲ ” လို႕
ေအးေဆးစြာ ျပန္ေျပာတယ္။
“ အေမစုတဲ႕ေငြဟာ ေဒၚလာ ( ၁ ) သန္း ရဲ႕ ( ၄ ) ပံု ( ၁ ) ပံု ရွိေနျပီ။
အဲဒီေငြေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဘဏ္က ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ” လို႕ ဘဏ္ဝန္ထမ္း
ေလးက ေမးတယ္။

ေကာင္ေလးကသာ ေျပာလုိက္တာ အေမၾကီးဟာ ႐ိုးလြန္းလို႕ သူေျပာတဲ႕
ေငြပမာဏကို ဘယ္လိုမွ မမွန္းတတ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘဏ္ဝန္ထမ္း
ေလးက အေၾကြေစ႕ ( ၁ဝ ) ေစ႕ကုိ ေကာင္တာစားပြဲေပၚမွာ စီထားေပးလိုက္ျပီး ေျပာတယ္ ..

“ အေမ .. ဒီအေၾကြ ( ၁ဝ ) ေစ႕ ( ေပါင္းျခင္း ) ဟာ အေမ႕ေငြေတြကို ကိုယ္စားျပဳတယ္။ ဒါကိုၾကည့္ျပီး ေငြေတြကို ဘယ္လုိသံုးခ်င္တယ္ဆိုတာ ေျပာေလ ” လို႕ လည္း တစ္ဆက္တည္း ေျပာလုိက္တယ္။
အေမဟာ ပထမအေၾကြေစ႕ကုိ လက္ညွဳိးေလးနဲ႕ေရႊ႕ရင္း
“ ဒါက ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းကို လွဴမယ္ ”
ေနာက္ထပ္ အေၾကြ ( ၃ ) ေစ႕ကို လက္ဝါးေလးနဲ႕ ႏူးညံ႕စြာအုပ္ရင္း
“ ဒီဟာေတြကုိ အေမ႕တူ နဲ႕ တူမ ကို ( ၂ ) ေစ႕ ေပးလိုက္ပါ။
ေနာက္တစ္ေစ႕ကုိ အေမ႕တစ္ဝမ္းကြဲကို ေပးခ်င္တယ္။ အေမက သူတို႕ကို
သိပ္ခ်စ္တာ ” ဆိုျပီး ဘဏ္ဝန္ထမ္းေလး ရဲ႕ လက္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္တယ္။
ေနာက္ဆံုးက်မွ အားရေက်နပ္သြားတဲ႕အျပံဳးနဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ဝင္းပသြားျပီး
“ က်န္တဲ႕အေၾကြ ( ၆ ) ေစ႕ ကိုေတာ႕ အေမ႕ဘဝမွာ အထူးေဆာင္ရြက္စရာ
တစ္ခုရွိတယ္ ” လို႕ ေျပာလိုက္တဲ႕အခါ ဘဏ္ဝန္ထမ္းေလးမွာ အံ႕ၾသမွင္သက္
သြားရတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ အေမၾကီးလည္း ေက်နပ္စြာ လွည့္ျပန္သြားေလတယ္။

အဲဒီအေမၾကီးရဲ႕နာမယ္ကုိ ေအာ္စီယုိလာမက္ကာသီ - Oseola McCarty လို႔ေခၚျပီး
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ မစ္စစၥပီျပည္နယ္မွာ ၾကီးျပင္းခဲ႕သူ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပင္ထြက္တာ
ဆိုလို႕ မီးဖိုေခ်ာင္ေစ်းဝယ္တာ နဲ႔ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းသြားတာကလြဲရင္ တစ္ေနကုန္
အဝတ္ေလွ်ာ္ေနသူပါ။
အေမၾကီးဟာ တစ္ခါမွ ကားေမာင္းမသင္ဖူးဘူး။ သူမ ခင္ရတဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ
“ ငါ အခုအခ်ိန္အထိ အခ်စ္ရွာေနတုန္းပဲ ” လို႔ အျမဲေနာက္တတ္ေပမယ့္ အေမၾကီး
မွာ အိမ္ေထာင္မရွိပါဘူး။ အေမၾကီးဟာ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳစဥ္ကတည္းက သူတစ္ပါးရဲ႕
ညစ္ေပတဲ့အဝတ္ေတြကုိ ေလွ်ာ္ဖြပ္ျပီး အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳတယ္။ လုပ္အားခ
ရတဲ႕ မူးေစ႕၊ မတ္ေစ႕၊ က်ပ္တန္ေတြကအစ ေငြသားအားလံုးကို အနီးနားမွာ ရွိတဲ့
ဘဏ္မွာ ေန႔တိုင္းသြားအပ္လာလိုက္တာ အခုလို အသက္ၾကီးအုိမင္းလာတဲ႕အထိပဲ။
ဒါေပမယ္႕ သူမဘဏ္စာအုပ္မွာ ေဒၚလာ ( ၂၅ဝ,ဝဝဝ ) ရွိေနျပီဆိုတာေတာ႕
မတြက္တတ္ရွာေလသူပါ။

 ေနာက္ ( ၁ ) လ ေလာက္အၾကာ ျမိဳ႕ေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရံုးက အေမၾကီးပို႕လုိက္တဲ႕
ခ်က္လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို လက္ခံရရွိတယ္။ ခ်က္လက္မွတ္မွာ $150,000 -
တစ္သိန္းငါးေသာင္းေဒၚလာ ဆိုျပီး လက္ေရးနဲ႕ေရးထားတယ္။
တစ္ဆက္တည္း ေဘးနားမွာ “ မိမိဘဝကို ဘယ္လိုျမွင္႕တင္ရမွန္းမသိတဲ႕၊ မိမိလူမႈ
အသိုင္းအဝုိင္းကို ဘယ္လုိေခါင္းေဆာင္ရမွန္းမသိတဲ႕ အာဖရိကန္-အေမရိကန္
လူမ်ိဳး ပညာခ်ိဳ႕တဲ႕သူေတြကို စာသင္ဆု - စေကာ္လာရွစ္ တစ္ခု တည္ေထာင္ဖို႕
ေဆာင္ရြက္ေပးပါ ” လို႕ ႐ိုးရွင္းစြာ ေရးထားေလတယ္။
ဒီလုပ္ရပ္ဟာ လူသားအသည္းႏွလံုးေပါင္းမ်ားစြာကို ပြတ္တိုက္မိသြားတဲ႕အခါ
“ အသက္အရြယ္ၾကီးရင္႕လွတဲ႕ အဝတ္ေလွ်ာ္အဖြားအိုေတာင္မွ သူမ ပိုင္ဆိုင္တဲ႕
ေငြေၾကးေတြ အကုန္စြန္႕လႊတ္ျပီး ပညာေတာ္သင္ဆုေထာင္ေပးႏိုင္ခဲ႕ေသးတာပဲ ”
ဆိုျပီး သူေ႒းသူၾကြယ္ေလာကမွာ သတင္းေမႊးခဲ႕တယ္။

 ေလသတင္း ေလညွင္းေဆာင္ဆုိသလို ေကာင္းသတင္းမို႕လို႕ ပုိုလို႕ေတာင္
ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပ်ံ႕ႏွံ႕တယ္လို႕ ဆိုရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေငြေၾကးၾကြယ္ဝတဲ႕
လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ကိုယ္ပိုင္ ေငြေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာ သူ႕ထက္ငါ ရံပံုေငြ
ထည့္ဝင္ၾကတယ္။
အေမေအာ္စီယုိ မကြယ္လြန္ခင္ အသက္ ( ၉၁ ) ႏွစ္မွာ
သူ႕ကို ဒီလို ဘာလုိ႕ လုပ္ခဲ့တာလဲလို႕ ေမးတဲ႕အခါ -
“ အေမက တစ္ေန႕တစ္ရက္ လုပ္ေနတဲ႕ ေသးငယ္ေသာကိစၥေတြကေန
ေခါင္းေဆာင္လုိ႔ရတယ္ဆုိတာ ျပခ်င္တယ္။ အေမက စည္းကမ္းဦးေဆာင္တဲ့
ဘဝမွာ ေနခ်င္သူပါ။ ျပီးေတာ႕ အေမက တစ္ေန႕တစ္ေန႕ကို အေကာင္းဆံုး
လုပ္ေနခ်င္တယ္ ” လို႕ ေျပာတယ္။ ဆက္ျပီး
“ မင္းတို႕သိၾကလား..? အေမ႕မွာ အိပ္မက္ရွိတယ္။
အေမ႕အိပ္မက္က စေကာ္လာရွစ္ တည္ေထာင္ျပီး လူငယ္ေတြကို စာသင္ေပးဖို႔ပဲ ”
“ တစ္ခုေတာ႕ရွိတယ္။ အေမမေသခင္ ပထမဦးဆံုး ဘြဲ႕ရေက်ာင္းသားကုိ
ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္မွာ ပညာေတာ္သင္ဆု ယူေနတာကို ျမင္သြားခ်င္တယ္ ”
“ ဒါဟာ အေမ႕ရဲ႕ အိပ္မက္ပဲ။ ဒါက ျဖစ္ဖို႕မေသခ်ာဘူးဆိုတာ အေမသိတယ္ ” လို႔
အားတင္းကာ ေျပာပါတယ္။

အေမ မဆံုးခင္ ( ၁ ) လ အလုိမွာ စေကာ္လာရွစ္ေက်ာင္းဆင္းပြဲ လုပ္ဖို႕
စီစဥ္ၾကတယ္။ ပထမဦးဆံုးေအာင္တဲ႕ ေက်ာင္းသားကုိ ဆရာေတြက
“ မင္းသတင္းၾကားျပီးျပီလား? မင္းကုိ ပညာသင္ဆုေပးခဲ႕တဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ၾကီး
ကြယ္လြန္သြားပါျပီ။ အေမအို ေအာ္စီယုိလာမက္ကာသီ ဆံုးသြားျပီ။ အခုလို
ဆုယူတဲ႕ပြဲမွာ ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ ” လို႕ စင္ျမင္႕ေပၚမွာ ေမးလိုက္တယ္။
လူမည္းေက်ာင္းသားေလးက ..

“ ဟုတ္ကဲ႕ .. ကြ်န္ေတာ႕မွာ ေျပာစရာရွိပါတယ္။ နတ္ျပည္ဟာ အေမ႕ထက္
ေကာင္းတဲ႕ နတ္သမီးရဖို႕ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ အေမဟာ အားက်စရာျဖစ္တယ္။
အေမဟာ မဂၤလာနတ္မယ္ ျဖစ္တယ္။ အေမဟာ ကမာၻေျမအတြက္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္
တဲ႕ ရတနာတစ္ပါး ျဖစ္ပါတယ္ ” လို႔ ဝမ္းနည္းအားတင္းရင္း မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႕
ေျပာခ်လိုက္ႏုိင္တယ္။

အေမအို ေအာ္စီယုိလာမက္ကာသီ ရဲ႕ နာေရးကို ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးေတြ
တက္ေရာက္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတေတြပါ တက္ေရာက္ၾကတယ္။ သမၼတ
ကလင္တန္က “ သမၼတကခ်ီးျမွင့္သည့္ ႏိုင္ငံသားဆု ” ခ်ီးျမွင္႕တယ္။ အေမ႕ရဲ႕
လုပ္ေဆာင္ခ်က္အတြက္ ကုလသမဂၢ က ဂုဏ္ထူးေဆာင္တံဆိပ္ ခ်ီးျမွင္႕တယ္။
ဟားဗတ္စီးပြားေရးတကၠသုိလ္က ေဒါက္တာဘြဲ႕ ေပးအပ္တယ္။
“ ေခါင္းေဆာင္မႈဆုိတာ ဒီလိုလုပ္ရတယ္လို႕ ” အေမေအာ္စီယုိလာ က
လုပ္ျပသြားတာျဖစ္တယ္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ မားမားမတ္မတ္
ရပ္တည္ရမယ္။ အမ်ားအတြက္ ဦးေဆာင္ရမယ္။ အလုပ္ရာထူးဂုဏ္ပုဒ္အတြက္
မဟုတ္ဘူး။ စီးပြားေရးမွာမွ မဟုတ္ဘူး .. လူသားဆန္တဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာ
ရွိတယ္။ ေန႕စဥ္ေသးေသးေလးကေန အျမင့္မားဆံုးလုပ္ႏိုင္သူေတြ ေခါင္းေဆာင္
တတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ႕တဲ႕ အေမ ေအာ္စီယုိလာမက္ကာသီ ကုိ ႏွစ္သစ္မွာ
ဂုဏ္ျပဳလိုက္ရပါတယ္။

 ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုညီညီ ( ေတာင္ၾကီး )
ရည္ညႊန္းကိုးကား - Audible: Extraordinary Leadership by Robin Sharma
https://www.audible.com/pd/Extraordinary-Leadership-Audiobook/B002V1A9BQ?qid=1429317793&sr=1-1&ref=a_search_c4_1_1_srTtl
see more:
https://www.nytimes.com/1995/08/13/us/all-she-has-150000-is-going-to-a-university.html
facebook link -
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1764946170453677&id=100008149329661