ကမာၻေပၚက ဘာသာႀကီးမ်ားအေၾကာင္း...

ခ်စ္စြာေသာ ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ားသို႔
----------------------------------------------

⇒ ဒီဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ဝင္ေရာက္ဖတ္႐ႈေနသူအမ်ားစုဟာ စာေရးသူထက္ အသက္အရြယ္ ငယ္ရြယ္သူေတြက မ်ားလိမ့္မယ္လို႕ ယူဆတာေၾကာင့္ ဒီအသံုးအႏံႈးေလးကို ေခၚေဝၚလိုက္ပါတယ္။

⇒  ေနာက္တစ္ခါ ဒီကေန႕တင္ျပမယ့္ ေဆာင္းပါးေလးဟာ “ဗုဒၶဘာသာဝင္” ရယ္လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နာမည္ခံထားၾကေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘာသာ အယူဝါဒအေၾကာင္းကို တိတိက်က် ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိၾကေသးတဲ့ ညီငယ္ညီမငယ္မ်ားကို ရည္ရြယ္သမႈ ျပဳျခင္းေၾကာင့္လည္း ဒီအသံုးအႏံႈးေလးကို သံုးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

⇒  ညီငယ္ညီမငယ္မ်ားတို႕ ။ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ကမာၻေပၚမွာ “ဟိႏၵဴ၊ ခရစ္ယာန္၊ အစၥလာမ္၊ ဗုဒၶ” ရယ္လို႕ အယူ၀ါဒႀကီး (၄)ခု ရွိပါတယ္။ အျခားေသာ လူနည္းစုေတြ ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ “ဂ်ိန္းဘာသာ၊ ဆစ္ခ္ဘာသာ၊ ဂ်ဴးဘာသာ” တို႔ကိုပါ ေရတြက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘာသာအယူဝါဒက (၄)မ်ဳိး မကဘူးေပါ႕။ ဒါေပမယ့္ အဓိက လူဦးေရအမ်ားဆံုး ကုိးကြယ္ၾကတာကေတာ့ ဒီဘာသာႀကီး (၄)ခုပါဘဲ။

⇒  စာေရးသူ ေလ႕လာမိသေလာက္ေျပာရရင္ မိမိကိုးကြယ္ရာ ဘာသာအေၾကာင္းကို တဖက္သား နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ အားနည္းၾကတယ္လို႔ ေတြ႕မိတယ္။ လူငယ္ဘဝေလာက္မွာကို ခရစ္ယာန္ဘာသာ ကိုးကြယ္သူေတြ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ ကိုးကြယ္ သူေတြဟာ သူတို႕ဘာသာအေၾကာင္းကို ေရေရလည္လည္ ေျပာတတ္ၾကတာကို ေတြ႕ရေပမယ့္ စာေရးသူတို႕ ဗုဒၶဘာသာလူငယ္မ်ားၾကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာအေၾကာင္းကို တစ္ဖက္သား နားလည္ေအာင္ ရွင္းမျပႏိုင္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒါ႔ေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းပါးအခန္းဆက္ေလးေတြကို ဖတ္ၿပီးရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဗုဒၶဘာသာဟာ ဘယ္လို အယူဝါဒ ဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္လည္း သေဘာေပါက္နားလည္ ၊ သူမ်ားကိုလည္း သေဘာေပါက္ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ ယူဆမိပါတယ္။

⇒ ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ ဘာသာတရားတိုင္းဟာ လူေတြကို ပိုမိုယဥ္ေက်းလိမၼာေအာင္ ဆံုးမခဲ့ၾကတဲ့ ဘာသာတရားခ်ည္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ “သီလ” လို႕ေခၚတဲ့ အေျခခံ “လူ႕က်င့္ဝတ္” ပိုင္းဆိုင္ရာမွာ ဘာသာတရား တစ္ခုနဲ႕ တစ္ခုမွာ ကြာျခားမႈ သိပ္မရွိလွပါဘူး။ လူေတြကို ပိုမိုယဥ္ေက်းမႈရွိၿပီး၊ လူအခ်င္းခ်င္း ညႇာတာေထာက္ထားစိတ္ေတြ တိုးပြားလာေအာင္၊ လူတုိ႕ရဲ႕ သ႑န္မွာရွိတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန တရားေတြ နည္းပါးလာေအာင္ သင္ၾကားေပးၾကတဲ့ ဘာသာခ်ည္းပါဘဲ။

⇒သို႔ေသာ္ “အႏၲိမပန္းတိုင္” လို႕ေခၚတဲ႔ ဘာသာတရားတိုင္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရည္မွန္းခ်က္ပိုင္းမွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဟာ က်န္ဘာသာ အယူဝါဒေတြနဲ႕ သိသိသာသာႀကီး ကြဲျပားျခားနားေနတာကို ေတြ႕ရပါ လိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီပန္းတိုင္ဆီကို သြားတဲ့ နည္းလမ္းျခင္းလည္း ကြာျခားေနၾကပါတယ္။

⇒ ဒါဟာ ဘာျဖစ္လို႕လည္းဆိုေတာ့ ဘာသာတရားတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ထားတဲ႕ မူလအေျခခံ အုတ္ျမစ္အေျခခံျခင္း ကြာျခားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္လိုအေျခခံေတြမွာ ကြာျခားၾကတယ္ဆိုတာကို ေလ႕လာၾကည့္ၾကရေအာင္။

(၁) အျခားေသာ အယူဝါဒေတြမွာ “ဖန္ဆင္းရွင္” ဆိုတာ ရွိတယ္။ လူအပါအဝင္ (သတၱေလာက) နဲ႕ ေတာေတာင္ေရေျမ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိတဲ့ (ၾသကာသေလာက)ႀကီးကို ခရစ္ယာန္မွာ ထာဝရ က ၊ အစၥလာမ္မွာ အလာဟ္အရွင္ က၊ ဟိႏၵဴမွာ မဟာျဗမၼာႀကီး က ဖန္ဆင္းတယ္လို႕ အယူရွိတယ္။ ယံုၾကည္တယ္။

⇒ဗုဒၶဘာသာမွာ ဖန္ဆင္းရွင္ မရွိဘူး။ တန္ခိုးရွင္မရွိဘူး။ သတၱေလာကႀကီးနဲ႔ ၾသကာသ ေလာကႀကီး ျဖစ္ေပၚလာရတာဟာ သတၱဝါ အနႏၲရဲ႕ “စိတ္” ေၾကာင့္သာျဖစ္ေပၚလာရျခင္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီ စိတ္က ဘယ္လို စိတ္မ်ဳိးလည္းဆိုေတာ့ “တဏွာ” ဦးစီးတဲ့ “စိတ္”။ တဏွာဆိုတာ ပါဠိစကားျဖစ္ၿပီး“ေတာင္႕တျခင္း၊ လိုခ်င္ျခင္း၊ စြဲမက္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ ရာဂ၊ ေလာဘ၊ ကပ္ညိျခင္း” ဆိုတဲ့ သေဘာတရားေတြအားလံုး ပါဝင္ေနတယ္။ ဒီလို “တဏွာနဲ႕ ယွဥ္တဲ့စိတ္” ေၾကာင့္ သတၱေလာကႀကီးဟာ ေပၚထြန္းလာရတာျဖစ္တယ္။
“စိတ္” ဟာ အရာအားလံုးထက္ ဆန္းက်ယ္တယ္။ ယေန႕ေခတ္မွာ အလြန္ဆန္းက်ယ္လွတဲ့ သိပၸံပညာနဲ႕ တီထြင္ထားသမွ် လူ႕ပစၥည္း၊ လူ႕အသံုးအေဆာင္ ဟူသေရြ႕ဟာ “စိတ္”ဆိုတဲ့ အရာနဲ႕ဖန္ဆင္းထားၾက တာဘဲ မဟုတ္ဘူးလား။ စိတ္ကူးေကာင္းရင္ ေကာင္းသေလာက္ တီထြင္ ေနၾကတာဘဲ မဟုတ္ပါလား။

(၂) အျခားဘာသာအားလံုးမွာ God လို႕ေခၚတဲ့ ဘုရားဟာ လူသားေတြရဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ၿပီး သူ႕ကို ဘယ္သူမွ ဖန္ဆင္းထားတာ မဟုတ္ဘူး။ God ဟာ ထာဝရ တည္ၿမဲတယ္။ သူ႕ကိုေတာ့ ဘယ္သူကမွ ဖန္ဆင္းထားတာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူကမွလည္း မဖ်က္ဆီးႏိုင္တဲ့ အနႏၲ တန္ခိုးရွင္ျဖစ္တယ္။

⇒ ဗုဒၶဘာသာမွာေတာ့ “ဘုရား” ဆိုတာ “လူသားစစ္စစ္” ျဖစ္တယ္။ ဖန္ဆင္းရွင္ မဟုတ္ဘူး။ လူသားဆိုေပမယ့္ ႐ိုး႐ိုးလူသားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ “မဟာလူသား ဗုဒၶ” ျဖစ္တယ္။ ေလးသေခ်ၤနဲ႕ ကမၻာတစ္သိန္း လို႕ေခၚတဲ႕ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားျပားလွတဲ႕ ဘ၀ေပါင္း အသေခ်ၤကို ပါရမီျဖည့္ဆည္း ခဲ႕တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထူးျဖစ္တယ္။ လူလူျခင္းမွာေတာ့ “ဗုဒၶ” ကို ဘယ္သူမွ မယွဥ္ႏိုင္ပါဘူး။ အသိဉာဏ္အရာ၊ ပညာအရာ၊ ပါရမီအရာ၊ တန္ခိုးအရာ၊ ေမတၱာတရားအရာ၊ ဂ႐ုဏာတရားအရာ ယွဥ္ႏိုင္သူ မရွိတဲ့ မဟာလူသား ျဖစ္တယ္။ လူသားျဖစ္လို႕ “ေသျခင္း” ဆိုတဲ့ သေဘာတရားရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ပရိနိဗၺာန္” ျပဳရတယ္။ ဒါေပမယ့္ “ဗုဒၶဘုရားရွင္” ရဲ႕ ဘဝဟာ ေနာက္ဆံုးဘဝျဖစ္ၿပီး ဒီဘဝရဲ႕ ေသျခင္းၿပီးရင္ေတာ့ “အ,မတံံ” လို႕ေခၚတဲ႕ “အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း” ကင္းရာ “နိဗၺာန္” ကို အၿပီးအျပတ္ ေရာက္ရွိေတာ့မွာ  ျဖစ္ပါတယ္။

(၃) အျခားဘာသာေတြရဲ႕ ထာဝရဘုရားေတြဟာ လူသားအားလံုး ကယ္တင္ရွင္ေတြ ျဖစ္တယ္။ ထာဝရဘုရားေတြရဲ ႕ ကယ္တင္ျခင္းကို “ဘုရားသခင္ အေပၚမွာယံုၾကည္ျခင္း”ျဖင့္ ရႏိုင္တယ္လို႕ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ “ယံုၾကည္ျခင္း” အဓိက ဝါဒေတြျဖစ္တယ္။

⇒ ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာ “ကယ္တင္ရွင္” မဟုတ္ဘူး။ “နည္းေပးလမ္းျပသူ” သာျဖစ္တယ္။ “ဗုဒၶ” ဆိုတဲ႕ ေဝါဟာရဟာ “ကိုယ္တိုင္ က်င့္ႀကံသိျမင္ေသာတရားမ်ားကို အျခားသူမ်ားအားလည္း နားလည္သေဘာ  ေပါက္ေအာင္ ဆိုဆံုးမ ညႊန္ျပႏိုင္သူ” လို႕ အဓိပၸါယ္ ရတယ္။ ဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ဖို႕ရာ “ယံုၾကည္ျခင္း” သက္သက္ျဖင့္ မရႏိုင္ဘူး။ “ကိုယ္တိုင္က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း” ျဖင့္သာ ရရွိႏိုင္တယ္လို႕ ဗုဒၶက အတိအလင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လို႕ လူတစ္ေယာက္ဟာ မွားယြင္းေသာ ယံုၾကည္ျခင္း “အ,သမာဒိ႒ိ” ရွိခဲ့ရင္ လြတ္ေျမာက္မႈကို မရႏိုင္ဘဲ “ဒုကၡဆင္းရဲတြင္း” ကို ပိုမိုနက္႐ိႈင္းေစၿပီး “သံသရာ” ကို
ပိုမို ရွည္လ်ားေစႏိုင္တယ္လို႕ ဆိုဆံုးမခဲ့တယ္။

(၄) အျခားေသာ အယူဝါဒတိုင္းလိုလိုဘဲ လူမွာ “အတၱ” လို႕ေခၚတဲ႕ မကြယ္ေပ်ာက္ႏိုင္တဲ့ သေဘာတရား တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီ သေဘာတရားကို ဟိႏၵဴဝါဒက “အတၱ” လုိ႕ေခၚၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ “မဟာျဗမၼာႀကီး” နဲ႕ သြားေရာက္ပူးေပါင္းတယ္လို႕ အယူရွိတယ္။ ခရစ္ယာန္ နဲ႕ အစၥလာမ္တို႕မွာ “Soul” ေခၚတဲ့ ဝိဉာဥ္ ဟာ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေမွာက္ကို ေနာက္ဆံုးမွာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိတယ္ လို႕ယူဆ ၾကတယ္။

⇒ ဗုဒၶဘာသာမွာေတာ့ “အတၱ” ဆိုတဲ့ အယူေရာ၊ “Soul” ေခၚတဲ့ ဝိဉာဥ္အယူေရာပါ လက္မခံပါဘူး။ ဒီယူဆခ်က္ဟာ ဗုဒၶဘာသာကို အျခားေသာ အယူဝါဒမ်ားႏွင့္ သိသိသာသာႀကီး ကြဲျပားေစတဲ့ အယူ၀ါဒ  ျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဝါဒဟာ “အတၱ” ကို လက္မခံတဲ့ “အနတၱ” ဝါဒျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶအယူဝါဒဟာ ေရွးအတိတ္ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ရွိခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ အယူအဆကို လက္ခံေပမယ့္ တစ္ဘဝၿပီး တစ္ဘဝ ကူးေျပာင္းသြားလာ  ေနတဲ့ ဝိဉာဥ္ (ေခၚ) အတၱေကာင္ မရွိပါဘူး။

⇒ မိ႐ိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာေတြမွာေတာင္ ဒီလို ဝိဉာဥ္ ရွိတယ္လို႕ မွားယြင္း ယူဆေနၾကပါတယ္။ Soul , Ghost လို႕ေခၚတဲ့ လူေသၿပီးရင္ ကိုယ္ခႏၶာထဲက ထြက္သြားတဲ့ အရာတစ္ခုလို႕ ရွိတယ္လို႕ ယူဆတာဟာ ဗုဒၶအယူဝါဒ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား သတိျပဳၾကပါ။

⇒ ညီငယ္ညီမငယ္မ်ားတို႕။ Ghost ဟာ လူေသၿပီးတာနဲ႕ ခ်က္ျခင္းျဖစ္လာတဲ့ “ဒုတိယ” ဘဝတစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ “ၿပိတၱာ” လို႕ေခၚတဲ့ ဘံုဘဝမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ ဒီဘက္က လူတစ္ဦးကြယ္လြန္ၿပီး “စုတိ” စိတ္ၿပီးတာနဲ႕ ဟုိဘက္မွာ “ပဋိသေႏၶ” စိတ္ ခ်က္ျခင္း(အျခားမရွိေအာင္) ျဖစ္တာမို႕ ၿပိတၱာေကာင္ အျဖစ္ “ဘြား” ကနဲျဖစ္လာတာကို “၀ိဉာဥ္” လို႔ ယူဆေနၾကတာျဖစ္တယ္။ ဘဝကူးေျပာင္းတာ ျမန္လြန္းလို႔ အဲဒီၿပိတၱာေကာင္ဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ယခင္ဘဝက ပုဂၢိဳလ္လို႕ မွားယြင္း ယူဆေနမိတတ္တယ္။
ေနာက္ အခ်ိန္ၾကာလာမွသာ သူဟာ ဘဝသစ္တစ္ခုကို ေရာက္ရွိလာတာျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို နားလည္လာျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။

⇒ ဗုဒၶဘာသာမွာ “ေနာက္ဘဝ” ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ဘဝဆိုတာဟာ “ယခု ပစၥဳပၸန္ဘဝ” နဲ႕ “ယခုဘဝမတိုင္မွီ ဘဝေပါင္း မ်ားစြာက” ျပဳခဲ့တဲ့ “ေကာင္းမႈကံ/မေကာင္းမႈကံ” ေတြကို စံစား/ခံစားဖို႕ အတြက္ ေပၚေပါက္လာရတဲ့ “အက်ဳိးရလဒ္” တစ္ခုသာျဖစ္တယ္။ ဒီလို ဘဝတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခု အဆက္ျပတ္ မသြားေအာင္ ဆက္စပ္ေပးေနတဲ႕အရာကေတာ့ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ “တဏွာ” ဘဲျဖစ္တယ္ ။ ဒီလို ဘဝတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခု ကူးေျပာင္းေနရတာဟာ “အေၾကာင္းတရား၊ အက်ဳိးတရား” ဆက္စပ္မႈ နိယာမ သာလွ်င္ျဖစ္ၿပီး ဒီျဖစ္စဥ္ထဲမွာ “အတၱ” ေခၚ “ဝိဉာဥ္” ေကာင္ လံုးဝမပါပါဘူး။

⇒ ဒီဘက္ဘဝေတြက လုပ္လိုက္တဲ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံေတြကို ခံစားစံစားဖို႔အတြက္ ေရွ႕ဘဝမွာ သူနဲ႕သင့္ေလွ်ာ္တဲ့ “႐ုပ္၊ နာမ္၊ ခႏၶာ” ေပၚေပါက္လာရျခင္းျဖစ္တယ္။ အမည္နာမ တပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့
“လူ၊ နတ္၊ တိရိစၧာန္၊ ၿပိတၱာ၊ ငရဲေကာင္ . .” စသည္ျဖင့္ အမည္ပညတ္ တပ္လို႕ရေပမယ့္ စင္စစ္ေတာ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ဳိးတရားျဖစ္ထြန္းေနရတဲ့ “သံကြင္းဆက္လို” အစဥ္အဆက္ တန္းေနတဲ့ ကြင္းဆက္ ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုဘဲ ဗုဒၶဘာသာမွာ “သံသရာ” လို႕ ေခၚေဝၚေနၾကပါတယ္။

⇒ ဒီဘဝပုဂၢဳိလ္ နဲ႕ ေနာက္ဘဝက ပုဂၢိဳဟ္တို႕ဟာ တစ္ဦးတည္း မဟုတ္သလို အျခားလူလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာ ျပရရင္ ရန္ကုန္ကေန မႏၲေလးကို စာတိုက္ကေန ေငြလႊဲလိုက္တဲ့အခါ ဟိုဘက္မွာ ထုတ္ယူရမယ့္ေငြဟာ ရန္ကုန္စာတိုက္က ေငြစကၠဴေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အေရအတြက္ ပမာဏျခင္းတူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ေငြစကၠဴေတြ မႏၲေလးကို ေရာက္သြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုဘက္ကလူကေတာ့ မႏၲေလးစာတိုက္မွာ ရွိတဲ႕ေငြစကၠဴေတြပဲ ထုတ္ယူသြားရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေငြဟာ အျခားလား . . ဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဘက္က လႊဲလိုက္တဲ႕ “အေၾကာင္းတရား” ေၾကာင့္ ဟိုဘက္မွာ ထုတ္လို႕ရတာမဟုတ္လား။ ဘဝကူးတယ္၊ ဘဝဆက္တယ္ဆိုတာလည္း ဒီလိုပါဘဲ။ ဒါမွ ဗုဒၶအယူဝါဒ
စစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္ ။

(၅) အျခားေသာ အယူဝါဒေတြနဲ႕ ဗုဒၶအယူတို႕ၾကားမွာ သိသိသာသာျခားနားေစတဲ့ ေနာက္ဆံုးအရာ ကေတာ့ “အႏၲိမ” ပန္းတိုင္ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟိႏၵဴအယူဝါဒရဲ႕ အႏၲိမ ပန္းတိုင္ဟာ “မဟာျဗမၼာ” ျဖစ္တယ္။ မဟာျဗမၼာႀကီးနဲ႕ ပူးေပါင္းသြားဖို႕ရာ အဓိက  ပန္းတိုင္ ျဖစ္တယ္။ ခရစ္ယာန္ နဲ႕ အစၥလာမ္ဝါဒေတြရဲ႕ ပန္းတိုင္ဟာ “ဘုရားသခင္ရဲ႕ေကာင္းကင္ဘံု” ျဖစ္တယ္။ ထာဝရ ဘုရား၊ အလာဟ္ရွင္တို႕ရဲ႕ စည္းမ်ဥ္း ဥေပဒေတြကို လိုက္နာၿပီး “ယံုၾကည္ျခင္း” အားျဖင့္ “ေကာင္းကင္ဘုံ” ကို ေရာက္ႏိုင္တယ္လို႕ ယံုၾကည္
ၾကတယ္။

⇒ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ “အႏၲိမ” ပန္းတိုင္ဟာ “နိဗၺာန္” ျဖစ္တယ္။ “နိဗၺာန္” ဟာ ဘံုဌာနတစ္ခု မဟုတ္ဘူး။ ေနရာဌာနတစ္ခု မဟုတ္ဘူး။ Paradise လို႕ေခၚတဲ့ ေကာင္းကင္ဘံုလို ေနရာဌာနေတြနဲ႕ မႏိႈင္းယွဥ္ အပ္ဘူး။ “နိဗၺာန္” ဟာ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂါတ္ ေတြ မရွိဘူး။ အခ်ိန္မရွိဘူး။ ေနရာမရွိဘူး။ “သႏၲိသုခ” လို႕ေခၚတဲ႕ အႏိႈင္းမဲ့ သုခသာလွ်င္ ရွိတယ္။ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာက ဆက္ၿပီးရင္း ဆက္လာခဲ့တဲ့ “ဒုကၡ” ကြင္းဆက္ႀကီး ျပတ္ေတာက္ သြားျခင္းျဖစ္တယ္။ ဘဝဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဆင္းရဲအေပါင္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ
ျဖစ္တယ္။ နိဗၺာန္ကို ဘာမွ မရွိဘူးဆိုရင္ ဗုဒၶအယူမဟုတ္ေတာ့ပါ ။ နိဗၺာန္ဆိုတာ “အတၳိ” ဧကန္ရွိတဲ့ တရားျဖစ္တယ္။ နိဗၺာန္မွာ မရွိတာကေတာ့ “ဆင္းရဲဒုကၡ” သာလွ်င္ျဖစ္တယ္။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို သာမန္ မ်က္ေစ့၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ တို႔ျဖင့္ မသိႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္သိတဲ့ အသိနဲ႕ ယွဥ္ၿပီး နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို နားလည္ သေဘာမေပါက္ႏိုင္ၾကတာ ျဖစ္တယ္။

⇒ နိဗၺာန္ကို ယံုၾကည္မႈသက္သက္ျဖင့္ မရႏိုင္။ လက္ေတြ႕ကိုယ္တိုင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ ျခင္းျဖင့္သာ ရႏိုင္တယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္တို႕ မည္သည္လည္း နိဗၺာန္ကို မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုမွ လက္တြဲၿပီး ေခၚမသြားႏိုင္ပါ။ က်င့္ႀကံရမည့္ နည္းလမ္းကိုသာ ညႊန္ျပႏိုင္တယ္။ ဒီလုိက်င့္ႀကံတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို လက္ေတြ႕ဒီဘဝမွာဘဲ ခံစားသိရွိႏိုင္တယ္။ ေနာက္ဘဝကို ကူးစရာ မလိုပါ။
“မဂၢင္” လို႕ေခၚတဲ့ အက်င့္အႀကံႏွင့္ နိဗၺာန္ကုိ ပထမတစ္ႀကိမ္ မ်က္ေမွာက္ျပဳဘူးသူဟာ ေနာက္ထပ္ ဒီဘဝမွာတြင္ နိဗၺာန္ အရသာကို ထပ္မံခံစားႏိုင္တယ္။ (၄)ႀကိမ္တိတိ မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီးရင္ေတာ့ ဒီဘဝမွာတြင္ နိဗၺာန္ကို အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ အလိုရွိသလို ခံစားႏိုင္တယ္ ။ ေနာက္ဘဝေရာက္မွ ခံစားရမွာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို (၄)ၾကိမ္တိတိ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳ(ခံစား)ၿပီး တဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ဟာ
ဒီဘဝ ခႏၶာကိုယ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားရင္ ထာဝရနိဗၺာန္ (အႏုပါဒိေသသ နိဗၺာန္)ကို ခံစားရေတာ့မွာျဖစ္တယ္။

သရဝဏ္

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1585967458351550&id=100008149329661
#MNM0032